บทที่ 54 ถือเป็นบ้านของตัวเอง

ก็เห็นมาร์คนอนแผ่อยู่บนเตียงใหญ่ของเธอ หลับปุ๋ยอย่างสบายใจ เธอเดินอ้อมไปดูหน้าเขา ก็เห็นใบหน้าหล่อเหลานั้นสงบนิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอ เขาหลับไปแล้วจริงๆ

“มาร์ค กลับไปนอนบ้านคุณไป”

เธอเอื้อมมือไปผลักแขนเขาเบาๆ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ตื่น เธอจึงอดไม่ได้ที่จะยื่นสองนิ้วไปอังที่ปลายจมูกของเขา ลมหายใจของเขาสม่ำเ...